Canalblog
Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité

Gure Urruña / Notre Urrugne

21 novembre 2014

Mikel Oroz, "Peru", eta Alejandro Zobarán, "Xarla" ren kontra, 8 urteko zigorra,

irabazi-arte

Peruk epaiketaren bukaeran hitza hartu duelarik euskal borrokaren azaltzeko, epaileak hitza moztu dio, ez du utzi bukatzen. Hau da frantses justizia. Prentsak egiten dituen komentarioetan akusazioa nahiko ahul agertzen zen, ondorio asko atera dituzte elementuetatik tiratuz, frogarik izan gabe. Zuzenbidea lerratzen delarik, denborarekin herritar guztientzat lerratzen da. Hau da gertatzen ari dena frantses gizartean, pixkanaka eskubide murrizketara, frogarik gabeko kondenak ematera.

Publicité
Publicité
21 novembre 2014

Hamahiru erregio berri estatuaren menpe.

Hau da frantses diputatuek hautatu duten mapa berria, Senatutik proiektua itzuli delarik. Oso komentario gutxi agertzen dira frantses prentsan. Zonbait hilabetetan eguneroko gaia zen eta gaur egun ez da aipamenik entzuten, Ipar Euskal Herrian ere.

Akitaniako erregioa hedatu dacarte regions

15 novembre 2014

Urruñar bat XILABAko txapelduna, Sustrai Kolina!

Colinak (Urruña, 1982) saio bikaina osatu du hasi eta buka, eta 816,5 puntu eman dizkiote epaileek. Buruz burukoan harekin kantuan aritutako Arzallusek 773 pilatu ditu. Odei Barroso izan da hirugarren (456,5), Eneritz Zabaleta laugarren (449), Xumai Murua bosgarrena (437) eta Ramuntxo Christy seigarren (435).

Laugarren aldia zuen aurten Xilabak, eta aurrekoetan ezin izan zuen Colinak txapela jantzi. Izan ere, 2008, 2010 eta 2012ko aldietan Amets Arzallus nagusitu zen —Euskal Herriko txapeldunak ez du parte hartu aurtengoan—

Bai kanporaketetan eta baita finalaurrekoan ere txukun baino gehiago aritu zen —Muskildin eta Larresoron nagusitu zen, hurrenez hurren—, eta puntuan dagoela berretsi du, gaur, 2.000 bat bertsozaleren aurrean.

Hiru ordu pasatxoko jardunaren ostean bururatu du txapela.

Odei Barrosori eman diote Aitor Renteria Txato Berria-ko kazetari eta euskaltzalea zenaren omenezko saria.

14 novembre 2014

Independentistak sarearen ekitaldia bertan behera gelditu zen Katalunian

Independentzia galdeketa egunean, independentistak sarearen ekitaldia bertan behera gelditu behar izan zen espainiar ultra unionistek sortutako talkengatik.

(ikusi bideoa)


14 novembre 2014

Pello Jauregi: 'Hizkuntza portaerak aldatzeko, egitura sozial egokiak sortu behar ditugu, eta egitura horiei babes soziala eman'

Publicité
Publicité
14 novembre 2014

Urruñarra dugun Gipuzkoako sailburua den Helena Francoren elkarrizketa interesgarria berrian

"Txikiak izanik ere, min eman diegu botere politiko eta ekonomikoei"

Gipuzkoako Ogasun Saileko arduradunak bi ardatz nabarmentzen ditu 2015eko aurrekontuak aletzean; gizarte politiketan egindako inbertsioa eta zorpetze mailaren mantentzea.
Ogasun sailean aplikatu duen zorroztasuna eta erabakitasuna igartzen zaio hitz egiten duenean ere. Helena Franco Ibarzabal (Getxo, 1967) segurtasunez mintzo da aurkeztu berri duten aurrekontu proiektuaz, baina baita azken urteotan bertan behera utzi behar izan dituen egitasmoez ere. Baikortasunez begiratzen dio etorkizunari, berak gobernutik sustatu dituen politika ekonomikoak gailenduko direla uste baitu.

 

Zeintzuk dira 2015eko aurrekontuen ardatz nagusiak?

Lehenik eta behin, aurrekontu proiektu hau ulertze aldera, nabarmendu beharra dago zerga bilketaren bilakaera pixka bat hobea izan dela, aurreko urteekin alderatuta. Horrek baliabide handiagoak eman dizkigu aurrekontuak osatzeko. Proiektua bere osotasunean hartuta, %2,79ko igoera ikus dezakegu, baina, zehazki, departamentuek gastatzeko duten poltsa are gehiago hazi da: %5,1. Hobekuntza nabarmena da hori, eta herritarrek nabarituko dute, gastuan eta inbertsioan.

Hitz egin dezagun gastuaz. Zertan inbertitu nahi duzue nagusiki?

Egia esan, esparru honetan ere nekez aurkituko duzu berritasun handirik. Finean, legealdi osoan izan ditugun ardatzak indartzea izan da gure egitekoa. Eta, ardatz horien artean, gizarte politikaren aldekoa izan da gure apustu garbiena. Iaz baino 10 milioi gehiago bideratu ditugu sail horretara, gastuen %48. Diru horrekin, besteak beste, 135 plaza berri zabalduko dira zahar etxeetan edota desgaitasunak dituzten pertsonak artatzeko zentroetan. Menpekotasunerako diru laguntzak ere zabalduko ditugu, jasotzaile gehiago sar daitezen.

Eta, gizarte politikaz gain, zeintzuk dira indartuko diren sailak?

Adibidez, zazpi milioi euro gehiago erabiliko ditugu autobus zerbitzua sendotzeko eta zabaltzeko. Jakina denez, parte hartzeko prozesu bat abiatu zen, eta, horren barruan, eskualdeetako herritarrek esan zuten zeintzuk ziren indartu beharreko lineak eta ordutegiak. Bada, horretan oinarrituta egin dugu proposamena.

Beste apustu garrantzitsu bat Pasaiako badia biziberritzeko egitasmoa da. 27 milioi jarriko dira urte anitzeko plan batean, eta helburua da bertoko herritar, eragile nahiz erakundeekin adostea ingurune horrek behar dituen estrategiak eta neurri zehatzak. Proiektu hori funtsezkotzat jotzen dugu. Bestalde, aipagarria iruditzen zait Ogasun sailaren diru saila handitu egin dela; batez ere, iruzurraren kontrako borrokan apustu handia egin baitugu, baliabide teknologikoen hobekuntzan. 18 milioiko plana ondu dugu alor horretan.

Beraz, aurretik indarrean ziren irizpideak mantendu dituzue...

Bai, koherenteak gara.

Baten batek esan dezake aurrekontu kontinuistak direla.

Kar, kar! Bai, seguru asko, kontinuistak izatea leporatuko digute oposizioko batzuek. Etengabe aldatzera ohituta daude, antza. Guk pentsatzen dugu irizpide koherente bat dugula: analisi bat egin genuen bere garaian, eta, horren arabera, proposamenak egin eta konpromisoak hartu genituen. Nire ustez, proposamen horiek gauzatzeko denbora behar da, eta horretan ari gara orain.

Aurrekontu proiektuaren aurkezpenean nabarmendu zenuten faktoreetako bat zorpetze maila mantendu izana da.

Bai. Kasu honetan ere, legealdi osoan mantendu dugun irizpideari eutsi diogu; hau da, mailegu zaharrak amortizatzen ditugun neurrian soilik kontratatuko ditugu mailegu berriak. Irizpide horri esker, ez dugu zorra handitu, mantendu egin dugu aldundira iritsi ginen garaiko zorpetze maila, hori izan baitzen gure konpromisoa.

Zorra ez duzue murriztu, hala ere...

Ez, baldintza ekonomiko objektiboek ez dutelako horrelakorik ahalbidetzen. Momentu honetan, kreditu bat ordaintzeko unean, tokatzen zaiguna baino gehiago ezin dugu pagatu. Baina, behintzat, zorra ez dugu handituko, gure ustez, sektore publikoa nahiko zorpetua dagoelako jada. Alor publikoa defenditu nahi dugu, etorkizuneko perspektiba batekin.

Zor publikoa murriztea lortuko al da?

Zorpetzea jaitsi beharko da, bai, baina, horretarako, ohiko diru sarrerak (zergetatik datozenak, batez ere) handitu beharko dira. Eta bi bide daude horretarako: zerga erreforma eta egoera ekonomikoaren egonkortzea. Hain zuzen, baliabide gehiago lortzea ahalbidetuko zuen zerga erreforma abiatzea izan zen gure apustuetako bat, baina PSEk, PPk eta EAJk ito egin zuten aukera hori, kontrarreforma fiskala sinatu zutenean. Hala ere, helburua ez dugu alboratu, eta horren alde borrokatuko gara etorkizunean ere.

Martin Garitanok esan du aurrekontu proposamena beste indar politikoekin negoziatzeko garaian ez diola ezein alderdiri lehentasuna emango. Hala ere, ideologikoki hurbilago egongo zarete batzuengandik besteengandik baino...

Oraingoz esan dezakegun gauza bakarra da PP jada desmarkatu egin dela. Esana dute osoko zuzenketa aurkeztuko diotela aurrekontu proiektuari, kontu hauek Gipuzkoa galbidera eramango dutela, katastrofikoak izango direla... ohiko diskurtsoa. EAJri eta PSEri dagokionez, berriz, oraintxe hasi gara haiekin hitz egiten, eta, beraz, oso goiz da ondorioak ateratzeko. Urteroko kontua da, dena den. Duela hiru urte, jeltzaleekin lortu genuen akordioa; orain dela bi urte, sozialistekin; iaz EAJrekin berriz... Nire ustez, negoziazio bideek zabalik dirauten bitartean, aukerak izango ditugu batzuekin zein besteekin. Ikusiko dugu hartu-eman horrek zer fruitu ematen dituen.

Azken txanpan sartu da agintaldia, eta ez zara hurrengo gobernuan izango, zuk hala erabakita. Faboritorik ba al duzu Ogasun diputatu izateko?

Kar, kar! Ez, benetan, ez dut izen konkretuetan pentsatu. Ongi prestatutako jende asko dago, baina ez dut hautagai kutunik.

Pozik al zaude agintaldian egindako lanarekin?

Bai. Gobernu honek, oro har, erakutsi du existitzen dela gobernatzeko beste modu bat. Botereguneetatik kanpo ere badagoela gobernatzerik. Eta boteredunek gure kontra mantendu duten kanpaina erasokorra izan da horren guztiaren froga nagusia. Fortuna handien gaineko zerga, adinekoen egoitzetako langileen lan baldintzak mantentzeko apustua, hondakinen kudeaketarako eredu berria, errauskailuak geldiaraztea, kontratuen kudeaketan egin diren aldaketak gardentasuna bermatzeko... Neurri asko hartu dira, eta eraso bortitzak pairatu ditugu horregatik. Horrek adierazten du bide berri bat urratzen ari garela. Eta bide hori indartu behar dela, herritarrak gurekin badaude, betiere.

Ogasun sailari dagokionez, fortuna handien gaineko zerga nabarmendu duzu. Hori izan al da zure lorpenik handiena?

Lorpen bat izan da, bai. Ekarpen handia, zergen eztabaida publikoan. Eta aitzindaria izan da, ez Gipuzkoan bakarrik, baita Espainian eta Europan ere. Oso harro egoteko moduko egitasmoa izan da. Bagenekien arrisku handiko apustua zela, baina, hala ere, merezi zuela legearekin aurrera egitea. Aberastasuna, gero eta gehiago, gutxi batzuen eskuetan pilatzen ari den honetan, zer-nolako gizarte eredua nahi dugun argi eta garbi erakusten du halako legeak mahai gainean jartze hutsak.

Porrotak eta bertan behera gelditutako proiektuak ere izango zenituzten lau urte hauetan...

Guretzat, pena handiena izan da kontrarreforma fiskalak hainbat asmo zapuztu dizkigula. EAJk, PPk eta PSEk sinatutako zerga itun horrek muga asko jarri ditu sozietateen gaineko zergaren alternatiba bat egiteko. Mozkinak dituzten enpresa handiak zergapetuko lituzkeen legearen kontrako akordioa da, funtsean.

Etsai asko egin dituzu kargu honetan?

Bai, botere ekonomiko-politikoa izan da gure aurka egon dena agintaldi osoan. Orain modan dagoen kasta hitzarekin defini daitekeen hori: botere ekonomikoari men egiten dion sektorea. Eta gu kasta ez garenez... Gure xumetasunean eta txikitasunean, min ematen diegu.

Hankak moztu dizkizuetela sentitu duzue?

Bai, baina baikor gara oraindik, etorkizuna bide horretatik etorriko dela uste baitugu. Euskal Herrian gizarte eta ekonomia aurreratuak nahi baditugu, sektore publiko indartsu bat beharko dugu, eta hori ahalbidetuko duen zerga politika egoki bat aplikatu. Beraz, une honetan hainbatek geldiarazi nahi duten zerga politika berri hori besarkatu beharko dugu noizbait. Europa iparraldeko herrialdeak eredutzat jotzen dituzte askok, han dituzten baldintza sozialak eta lehiakortasun ekonomikoa direla-eta. Baina zer dago horren atzean? Zerga bilketa handi batean oinarritutako sektore publiko indartsu bat.

Eta benetan uste al duzu inoiz aplikatuko dela eredu hori Gipuzkoan?

Gu oso baikorrak gara. Indar korrelazioa aldatu egingo da Batzar Nagusietan, ezkerrera, eta orain zapuztu dizkiguten proiektuetako asko onartuko dira. Espero dezagun aldaketa hori beste herrialde batzuetara ere hedatzea.

Gerta daiteke, hala ere, zuek gobernutik ateratzea. Hartutako erabaki asko indargabetuko lituzke gobernu berriak?

Ikusiko dugu sortzen diren gehiengoak. Badirudi ezkerraren aldeko mugimendua bizi-bizi dabilela eta hainbat erakunde ezkerrera lerra daitezkeela datozen urteetan. Beraz, gu gobernuan egon ez arren, ezkerreko gehiengo bat izan dezakegu Batzar Nagusietan, zerga politika berri bat ezartzeko. Hala ere, seguru nago gobernuan egongo garela.

Eta ezkerreko gehiengorik sortzen ez bada?

Bada, beste esparru batzuetan borrokatu beharko dugu. Finean, erakundeak eta herritarrak elkar hartuta joan behar dute. Etorkizun aurrerakoiago, modernoago eta justuago baten aldeko borroka toki askotan egin daiteke. Eta egingo dugu.

Partida, Gipuzkoan eta Euskal Herrian ez ezik, Madrilen ere jokatuko da. Zein da Espainiako Gobernuarekiko harremana?

Argi dago Madrilgo gobernuak gero eta asmo zentralizatzaile garbiagoa duela. Eta ez soilik uko egiten diolako eskumen berriak emateari, baizik eta egungo eskumenen urraketa etengabea delako. Gipuzkoako lurralde historikotik bakarrik nekez aurre egin dakioke oldarraldi horri, eta, berez, ezinbestekoa da planteamendu bateratu bat. Guk planteatu dugu EAEko hiru aldundiek eta Eusko Jaurlaritzak, gutxienez, elkarrekin joan behar dugula Madrilera, kupoaren negoziazioa edota BEZari lotutako gaiak eztabaidatzeko. Finantza kontseiluaren barruan batzorde bat sortzeko proposamena ere egin genuen otsailean. Urrian onartu zen, baina oraindik ez da bilera bakar bat egin, eta ez da guk nahi izan ez dugulako. Gu prest gaude, askotan herri gisa erantzun behar zaielako erasoei.

13 novembre 2014

Mehmet Ali Dogan: “Kobane Stalingrado da"(Topatu)

2014 Azaroak 12

 

Begira… Kobane Stalingrado da”, dio begirada tinko eta ziurraz. Kurdistanen egun gertatzen ari denaren garrantzia historikoaz kontziente dela antzematen da bere hitzetan.

Mehmet Ali Dogan antropologo, dokumentalista eta militante politikoa da, Herri Kurduarekiko elkartasun komiteetako bozeramailea Hego Amerikan. Ez da denbora luzea Boliviatik Argentinara etorri dela, eta bihar zita bat du Uruguain. Handik hona dabil Kurdistanen gertatzen ari dena lau haizetara zabaltzen eta, nola ez, elkartasuna antolatzen.

Halere, beharbada begirune zintzoa diolako Euskal Herriko borrokari, tarte bat egin digu. Bidaia zirraragarri batean murgildu gara berarekin; jatorrizko herriak, inperialismoa, elkartasuna eta borroka eredugarria dira bidaiako protagonista.

elkarrizketa_argazkia_mehmet_ali_dogan_kurdistan

 Elkarrizketatzailea: Xufi, Argentinan dagoen Irungo gaztea

 

Lehenik eta behin, Ekialde Hurbilak egun bizi duen testuinguru orokorraren inguruan galdetu nahi genizuke. Zein analisi egiten duzu bertan gertatzen ari denaz?

Egungo egoera hobeto ulertzeko istorio txiki bat egitera noa… Egipton, Tunezen eta oro har Afrika iparraldean udaberri arabiarreko mugimenduak hasi zirenean, nik inperioa deitzen dudanak, hau da, mendebaldeko potentzia kapitalistek, mugimendu horien guztien nolabaiteko kontrola ezarri zuten. Jokaldi hori mugimendu zabal horien barnean zeuden indar islamistez baliatuz egin zuten, konkretuki Anaia Musulmanez baliatuzHorrela, Tunez, Egipto eta Afrika iparraldeko Anaia Musulmanen sarea akordio osoz inperioaren interesen laguntzaile bezala agertu zen ireki berri zen eszenatoki politikoan.

Denbora gutxi igaro ostean, 2011n zehazki, Sirian ere manifestazio batzuk egiten hasi ziren, eta bertan ere partaide garrantzitsuak izan ziren Anaia Musulmanak. Berehala, Sirian ematen ari zen gatazka demokratikoa (manifestazio baketsuekin etab.) gatazka armatu batera bideratu zuten Turkiaren esku hartzearen bidez (Turkiak NATOko bigarren indar militarrik handiena du, AEBren atzetik). Nola egin zuten hori? Mertzenarioen bitartez. Eta zeintzuk dira mertzenario horiek? Batez ere antolakunde islamista fanatikoetako kideak. Baina, zergatik hori guztia? Ba plana ez delako Siriarekiko bakarrik, ezta mugan duen Irakerako ere. Plana oraindik ere zabalagoa delako.

elkarrizketa_kobane_kurdistan_entresaka_1Egun, 2014an, inperialismoak, kapitalismoak krisi sakona bizi du. Haientzako krisi horretatik ateratzeko edo atzeratzeko modua ez da beraien politika neoliberala aldatzea, baizik eta inguruan dituzten lurraldeetan barne gudak sorraraztea. Afganistanen eta Jugoslavian egin zuten, eta orain Ekialde Hurbilean ari dira Irak, Siria zein Iranetik Bangladesh, India eta Txinaraino iritsiz. Ez da hipotesi hutsa esaten ari naizena, Eduard Snowdenek ederki azaltzen du argitaraturiko dokumentuetan.

Beraz, jokaldia mundu mailako plan baten barnean sartzen da, eta inperioaren helburua da guda epe luze bat zabaltzea lurralde osoan. Ez hamar edo hogei urteko guda, beharbada mende oso batekoa.

Zergatik jarri zuten plan hori martxan justu momentu eta inguru horretan?

Begira, Bashar Al Assad nazionalista arabiar bat da, kurdoek arazoak ditugu berarekin… Baina berak ez zituen onartzen aliantzak mendebaldeko potentzia kapitalistekin, hurbilago zegoen Errusia edo Txina bezalako potentzietatik. Hortik hasi ziren pentsatuz Al Assad azkar eraitsiko zutela. Baina, momentu horretan, Siriako iparraldean dauden ia lau milioi kurduek paper garrantzitsua jokatu zuten. Ia denek (%95ak bai behintzat) Kurdistango Langileen Alderdiak (PKK) mahai gainean jarritako Konfederalismo Demokratikoaren proposamena jarraitzen du, eta egoera horren aurrean herriaren autodefentsa indarrak osatu zituzten: YPG (talde mistoa) eta YPJ (emakume gerrillariak). 2012an 30.000 kide edukitzera iritsi ziren, eta gaur egun 50.000 militante dira orotara Sirian, horietatik ia %50 emakumeak.

Orduan, zer egin zuen inperioak? Siriako iparraldearen kontrola hartu zuen, guretzako mendebaldeko Kurdistan dena, Rojava kurdua deitzen duguna. Momentu horretan Al Assadek bere polizia eta indar militar guztiak atera zituen lurraldetik, eta kurduei utzi zien Siriaren batasunaren defentsa. Izan ere, ondo daki Siria, Turkia, Irak eta Irango kurdu gehienek PKKren proposamena jarraitzen dutela, eta ez dutela proiektu independentista bat defendatzen, baizik eta Konfederalismo Demokratikoa [gero sakonduko dugu horretan].

Kurduek, kontrola hartu zutenean, hiru kantoi autonomoren sorrera ezarri zuten Rojavan: Afrin, Kobane (egun erresistentzian dagoena) eta Cizire, eta sozialismo komunitarioaren eredu bat aplikatzen hasi ziren: asanblada herrikoiak, komunak etab. Instituzio guztietan partehartze parekidea bermatzen hasi ziren: emakume eta gizonen artekoa, talde etnikoen artekoa (asirioak, armenioak, turkomanoak, arabiarrak…) zein erlijio desberdinen artekoa (musulmandarrak, kristauak, judutarrak, kristau-ortodoxoak, katolikoak…). Inperioari min handia eman zion eredu horrek, atxikimendu handia jasotzen hasi baitzen eta ez bakarrik kurduen artean, baita ere bertan bizi ziren asirio, armenio, arabiar eta turkomanoen artean.

Rojavako 3 kantoiak: Afrin, Kobane eta Cizire

Kolore horiz Rojavako 3 kantoiak: Afrin, Kobane eta Cizire

 

Egoera horrela, inperioak helburua aldatu zuen berehala, eta ISIS izena duen erakunde jihadista baten sorrera bultzatu zuen. ISISek Irak eta Siriako Estatu Islamikoa esan nahi du, eta Al Qaedaren sareko antolakundea da. “Baina nola?”, esaten didate batzuek. “Zu erotuta zaude, nola babestuko dute gringoek Al Qaedaren sarean dagoen antolakunde bat, 2001en New Yorken egin zietena eta gero?”. Ba bai, hala da. Orain hobe dakigu beharbada New Yorkeko atentatuak beraien konplot bat izan zirela. Zergatik ausartzen naiz hau esatera? Frogak ditugulako…

Madrilgo edo Pariseko auzoetako marokoarrek, argeliarrek, baita ere Lyon zein Marsellako arabiarrek, Berlingo turkiarrek, Londreseko pakistandarrek, afganiarrek edo indiarrek, adibidez, AEBren aliatuak diren estatuen zerbitzu sekretuen manipulazio ideologikoa jasan zuten. Fanatizazio prozesu bat eman zen, eta Europako zerbitzu sekretuek gazte horiek guztiak bildu eta Turkiara bidali zituzten 2011 eta 2012 urteen artean. Deformazio ideologiko eta militarra eman zieten gero Siriara bidaltzeko. Zeinen kontra egitera? Kurduen aurka.

Inperioak esaten zuen: “Ez baditugu kantoi sozialista komunitario horiek desagerrarazten, eredu izan litezke Ekialde Hurbilarentzat, eta ez dugu lortuko gure helburua: Ekialde Hurbilaren balkanizazioa”. Zer esan nahi duen balkanizazioak? Siria hiru lurraldetan banatzea, hiru estatu-nazio txikitan. Alde batetik, Siria alabita bat; alabismoa Basher Al Assaden sineskera da, egun Siriako populazioaren %40ak praktikatzen duena, islamaren frakzio modernoagoa nolabait esateko. Bestetik, estatu sunita bat islamisten menpean legokeena, Arabia Saudi eta Al Qaedaren sareetatik hurbil. Eta, azkenik, estatu kurdu bat.

Iraken berdina egin zuten 2003az geroztik. Estatu batuarrek, mendebaldeko demokrazia exportau nahi zuten horiek, xiiten, suniten eta kurduen arteko haustura behartu zuten.

Esan genezake, beraz, inperialismoaren lurralde estrategiaren logika zatiketan oinarritzen dela? Hau da,  herrien arteko zatiketa eta elkarren arteko gatazka bultzatzea bere interes eta helburuak erdiesteko egoera hobea lortuko dutelakoan?

Noski, hori da. Hemen gertatzen ari dena Jugoslavian gertatu zenaren berdina da. Jugoslavian, eredu sozialistaren 5o urteetan, talde bakoitzak jarraitzen zuen erlijioak ez zuen garrantzia gehiegirik. Egun, Bosnian islamista hutsak dira, eta Serbiako ortodoxoak gorrotatzen dituzte. Kroaziako katolikoek ere ortodoxoak eta musulmanak gorrotatzen dituzte. Komunikabide nagusiak kontrolatzeko duten boterearekin, oso erraza da beraientzat erlijioen arteko gudak piztea.elkarrizketa_kobane_kurdistan_entresaka_2

Baina horrek ez du funtzionatzen egun gure zonaldean, ISIS erakundea guztiz mertzenarioa delako. Militanteen ia %100 ez dira Siriako biztanleak, ezta ere irakiarrak. Beraz, ez dute bertako biztanleriaren babesik. Erenegun Estatu Islamikoko kideek 300 sunita erail zituzten Iraken. Baina ISISek bere burua korronte sunitaren barnean kokatzen badu zergatik egin du halakorik? Bada, sunitek, Irakeko biztanle bezala, ez dutelako Estatu Islamikoa babesten. Orduan, haien jokaldiak ez du funtzionatzen lurralde horretan espero bezala, eta  ikara sortzen dute, beldurra, gorrotoa eta izua. Mehatxu hori garaitu dezaketen indar bakarrak, objektiboa izanda, PKKren eta KCKren (Komunitate Kurduen Batasuna) indarrak dira. Azken horrek 400 mugimendu sozialetik gora ditu barnean, hainbat alderdi politiko eta autodefentsarako talde militarrez gain.

ISISek Mosuli (Irakeko bigarren hiririk handienari) eraso egin zionean, ez zen egon inongo erresistentziarik, hiru ordutan Estatu Islamikoko 2.000 militantek bi milioi biztanle dituen hiriaren kontrola hartu zuten, Estatu Batuen ezagutza eta babes osoarekin. Halere, ezin izan zuten aurrera egin, PKK Irakeko Kurdistanen dagoelako, Kandileko mendizerran 20.000 militanterekin Estatu Islamikoa garaitzeko prest. Inperioak pentsatu zuen ISISek azkar egingo zuela aurrera, erresistentzia indar guztiak gaindituko zituela… Baina, orain, erresistentzia heroikoaren ostean (behetik egindako erresistentzia) eta mundu mailan jasotako elkartasunaren ostean,  inperioak ezin izan du isilunea mantendu. Irailaren 15ean hasi ziren Kobaneren kontrako erasoak; gogoratu dezagun Kobane Siriako kurduen kantoi bat dela.

Turkiarekin muga egiten du Kobanek.elkarrizketa_kobane_kurdistan_entresaka_3

Hala da. 30 egunean herrialde inperialistek ez dute esku hartu ISISen kontra. Gogoratu dezagun Estatu Islamikoak NATOren punta-puntako armamentua eta teknologia duela eskura Turkiari esker. 30 egunean ez zuten ezer egin, baina kurduekiko elkartasuna eta Estatu Islamikoarekiko kontrakotasuna mundu mailan azaleratu direnean hasi dira esaten “ISIS etsaia da…”, eta bere kontra borrokatuko balute bezala egiten dute, baina dena gezurra da. Gertatzen dena da ez dutela beraien biztanleriaren konfidantza galdu nahi.

Orduan, gertatzen dena da inperialismoak balkanizazio plan bat ezarri nahi duela lurraldean, eta horretarako kurduak oztopo handi bat garela. Ez soilik Siriakoak, Kurdistan osokoak baizik. Guztira 40 milioi gara: 20 milioi Turkian, 7 milioi Iranen, beste 7 Iraken eta 4 milioi Sirian.

Kurdistan lau zatitan banatuta dago: Ipar Kurdistan (Turkiaren menpekoa), Ekialdeko Kurdistan (Iranen menpekoa), Hego Kurdistan (Iraken menpekoa) eta Mendebaldeko Kurdistan (Siriaren menpekoa, Rojava)

Kurdistan lau zatitan banatuta dago: Ipar Kurdistan (Turkiaren menpekoa), Ekialdeko Kurdistan (Iranen menpekoa), Hego Kurdistan (Iraken menpekoa) eta Mendebaldeko Kurdistan (Siriaren menpekoa, Rojava)

 

Nortzuk zarete kurduak? Zein da zuen borrokaren ibilbidea?

Herri Kurdua Mesopotamiako jatorrizko herrietako bat da, euskaldunak bezala. Erlijio monoteisten sorrera hasi zenean, inbasioak hasi ziren Kurdistango lurraldeetan barrena. Arabiarrak lehenengo eta turkiarrak gero, XIII. mendean Otomandar Inperio handia sortuz. Lehenengo Mundu Gerra arte (1914 – 1918) kurduok autonomia genuen, gure kulturaren baitan bizi gintezkeen beste herri batzuen antzera, Otomandar Inperioaren barnean. I. Mundu Gerra hasi zenean, hiru potentzia inperialistek (Alemania, Frantzia eta Britania Handiak) zonaldea banatu zuten. Gero, Frantzia eta Britainia Handiaren garaipenarekin, zatiketa berri bat gauzatu zen. Mundu arabiarra estatu/nazio txikiagotan banatu zuten, eta familia “lagunei” eman zizkieten, eredu feudalaren antzera; Saudi Arabiari, Kuwaiti etab.

Ez dago ez argudio antropologikorik ez soziologikorik banaketa hori justifikatuko duenik. Momentu horretan Herri Kurdua eskubiderik gabe utzi zuten eta lau estatutan zatitua izan zen: Irak, Turkia, Iran (momentu horretan kolonia britainiarra zen) eta Siria (une hartan Frantziaren kolonia zen). Zergatik? 1906an Hego Kudistanen (Iraken menpe dagoen zatia) aberastasun iturri berri bat topatu zutelako: petroleoa.

Aipatzekoa da Armenia ere eskubiderik gabe utzi zutela, eta 1915ean Turkiak genozidioa gauzatu zuela bertan, 1.500.000 pertsoan akabatuz.

Horrela hasi zen, beraz, Kurdistanen zatiketa. Kurduek borroka egin genuen gure eskubideen alde, matxinada ugari egin genituen… Baina matxinada horiek ez zuten ezaugarri nazionala, buruzagi tribalek gidatuak ziren. Alegia, erantzun tribal bat, feudala. Matxinadarik modernoena, jada izaera nazionalarekin, 60 eta 70eko hamarkadetan hasi zen, PKKren (Langile Kurduen Alderdia) sorrerarekin.

YPG eta YPJko gerrillariak Kurdistango mendietan

YPG eta YPJko gerrillariak Kurdistango mendietan

Garai horretan, 1980ean, estatu kolpea egon zen Turkian. Hiru hilabetean 600.000 lagun atxilotu zituzten, pentsa! Eta ez bakarrik alderdi politikoetako militanteak, baita ere giza eskubideen defendatzaileak, ikasleak, kazetariak… Momentu horretan PKK Libanoko lurraldean errefuxiatu zen Palestinaren Askapenerako Fronte Popularrarekin (FPLP), biek ideologia marxista baitzuten.

Turkian borroka demokratikoa aurrera eramateko beste biderik ez zegoela ikusita, 1984ean PKKk borroka armatua abiarazi zuen. Urte gutxiren buruan gerrillaren tamaina hazi egin zen eta 1990erako 8.000 militante zituen, baita inguruko populazio kurduaren babesa ere.

elkarrizketa_kobane_kurdistan_entresaka_41998an, aldiz, PKKk berriro aztertu zuen bere ideologia independentista. Euskal Herriarekin alderatuta, esaterako, oso desberdina da Kurdistan. 40 milioi biztanle dituen herri bat da, eta ia erdiak ez dira Kurdistan historikoan bizi. Egun, Turkiako hiririk populatuena den Istanbulek hamabost milioi biztanle baditu, ia erdia kurduak dira, adibidez. Egoera horren aurrean PKKk galdera bat planteatu zuen: “Zer egingo dugu erdia Kurdistan historikotik kanpo bizi bada?”. Imajinatu euskaldun gehienak Madrilen edo Parisen biziko balira! Nola eraikiko dugu Euskal Herri independente bat eta gero euskaldu guztiak bueltatzera deitu… Ez da posible!

Alde praktiko horrekin batera, estatu/nazio kapitalistaren izana aztertu zuen berriro. Estatu-nazional kapitalistek, eta baita ere sozialismo errealaren baitan zeuden beste herrialde batzuek, lau oztopo edo muga zituzten. Lehenengoa, estatu-nazio kapitalista batek talde etniko baten dominazioa aurreikusten zuela beste talde etniko batzuen gainetik, edo erlijio batena besteen gainetik. Bigarren, klase txiki baten dominazioa klase herrikoien gainetik. Hirugarrena, matxismoa aurreikusten du, gizonaren nagusitasuna emakumearen gainetik. Eta, azkenik, jendarte kapitalista produktibista horiek ama lurra ustiatu eta suntsitzen dute.

Estatu eredu horien kritikarekin, PKKk estrategia politiko berri bat garatu zuen:Konfederalismo Demokratikoa. Ez du estatu baten kontrola baztertzen beste aukerarik ez balego, baina mahaigaineratzen duena hurrengoa da: “Nola gutxitu genezake estatuaren papera jendartea autogestioaren bidez antolatzeko?”. Jendarteak modu ahalik eta autogestionatuenean eguneroko bizitzaren gaineko kontrola eduki behar du. Estatua da soilik batasuna, askatasunen babesa etab. bermatzeko. Eta estatua plurinazionala izan liteke, zergatik ez. Hemen alboan dugu Boliviaren eredua: 33 nazionalitate elkarbizitza eredu berriak ikasten ari dira. Eredu gaztea da, jaio berria, bide asko du egiteko… Baina hor dago, eta kultura ezberdinen arteko elkarbizitzarako eredu bat izan liteke. Eta ez bakarrik ikuspegi horrekin, baizik eta aztertuta estatuaren eta herriaren artean harreman zuzenagoak eraikitzeko parte hartze modu zuzenak.

elkarrizketa_kobane_kurdistan_entresaka_5Konfederalismo Demokratikoa ez da anaitasun proiektu bat bakarrik, ez da kultura ezberdinen arteko elkarbizitza baketsua bermatzeko proiektu bat soilik. Bai emakumeak eta baita ere edozein klase zapaldu beraien bizitzen jabe izateko proiektu bat da. Beraz, jendarte eredu hori eraikitzeko ez gara gure herriaren independentziaren zain egongo. Hori bai, ez diogu independentziari uko egiten, baina guk ez dugu helburu estrategiko horrekin borrokatzen egun. Guk Ekialde Hurbileko herri ezberdinen elkarbizitza baketsu eta demokratikoa lortzeko egiten dugu borroka.

Zer nolako harrera izan du Konfederalismo Demokratikoaren proposamenak inguruko herrietan? Aurrera egingo balu, zein aldaketa egongo lirateke Ekialde Hurbilean?

Kurduak bizi garen lurraldeak ezaugarri berezi bat du: historikoki, milaka urtetan zehar, zonaldean bizi izan ziren jatorrizko herriak elkarrekin bizi izan ziren. Orduan, Kurdistango lurraldearen pertzepzioa desberdina da inguruan… Esaterako, guk Kurdistan historikoa esaten dugun horretan, asiriarren, armeniarren eta persen lurralde batzuk ere badaude. Lurraldetasunaren pertzepzioa desberdina da Irlandakoek dutenarekin edo Euskal Herrikook duzuenarekin alderatzen badugu. Grrantzitsua da hori kontuan hartzea.

Gainera, nazionalitate ezberdinen arteko elkarbizitza baketsu bat garatzen saiatu behar gara XXI. mendean. Inguruko hegemonia lortzeko nazionalitateen borrokak ekiditen ahalegindu behar gara. Posible da berdintasunezko harremanetan oinarritutako jendarte batean bizitzea. Eta proposamen berri honekin, gure anai persen, turkiarren, siriarren atxikimendua handitu egin da. Herriak ez direlako etsaiak; Turkia, Siria, Irak, Irango estatuen agintariak dira errepresio guztiaren erantzuleak.

Atxikimendua eta elkartasuna handitu ahala elkarrekin antolakundeak sortzen ari gara. Eta Turkiako eta Siriako kurduak banatzen dituen muga… Imajina ezazu Siria demokratizatu eta estatu plurinazional eta konfederatu batean bilakatzen dugula, eta Turkiarekin berdin. Mugak ez du zentzurik, elkarrekin gaude.

Herri Kurduaren batasuna ez da estatu ezberdinen independentziatik pasatzen soilik. Horregatik erabaki dugu estrategia berri hau. Hobeto funtzionatzen du eta gure herriek historikoki elkarbizitzeko eduki duten ereduarekin bat egiten du. Egungo gure proposamenak ez ditu erreferentzia gisa ideologia sozialista modernoak soilik, gure ohituretatik ere edaten dugu, komunista zena. Batzuek marxista eboluzionista edo primitibo bezala izendatzen dute, baina primitibo zergatik? Gu modernoak gara! Orduan horrela da, eta aurrera egiten ari gara, baina ez bakarrik, baizik eta siriar, turkiar, armeniar eta persekin batera.

Amaitze aldera, zein da Kobaneren egoera gaur egun? Ekialde Hurbilean zer garrantzia du Kobanen gertatzen ari denak?

Kobane Stalingrado da. Bi arrazoigatik: batetik, gizon eta emakume kurduek etxez etxe, kalez kale defendatzen dutelako Kobane inperioaren eta Turkiaren panpinak diren Estatu Islamikoko mertzenarioen kontra. Bestetik, Kobane eroriz gero, balkanizazio planak aurrera egin dezakeelako. Eta plan hori ez da inguruko herrientzako mehatxua soilik, mundu guztia hartzen du bere baitan. Bolivia, Venezuela edo Argentinaren kontra dabilen inperio berdinaren plana da. Beraz, Kobanek irabaziz gero,  inperioak ez luke han bakarrik galduko, mundu osoan galduko luke.

Horregatik da garrantzitsua, eta irabazten ari gara. 30 egun erresistentzian egon eta gero, inperioakKobane defendatuko balu bezala egiten du, eta ez nahi duelako, baizik eta presio oso handia duelako. Berdina Peshmergekin, horiek Irakeko estatu kurdoaren indar militarrak dira, Barzaniren agindupean. Barzani Turkiaren eta AEBen laguna da. Orduan, orain Stalingrado Berlinen bilakatzen da… Zer esan nahi dut? Sobietarrak Berlineruntz zihoazenean gringoek ahal izan zuten guztia egin zuten lehenago iristeko eta esateko: “Guk askatu genuen Berlin!”.

elkarrizketa_kobane_kurdistan_entresaka_6_Guk ez dugu hori onartuko. Datozela? Ongi etorriak. Beraiek uste zuten guk laguntzari uko egingo geniola. Ez, datozela, gura anaiak dira. Baina ez dugu onartuko Kobane bitan banatzea, alde bat sozialista eta bestea… nik zer dakit zer. Beraz, ongi etorriak dira laguntzera badatoz, baina autodefentsarako indar kurduen pean egingo dute lan, YPG eta YPJren agindupean. Siriako armada librearen zati bat ere bertan da, baina zati laikoa, eta kantoien sistema eta Konfederalismo Demokratikoa errespetazten duen taldea da.

Borrokan ari gara, nik uste garaipenetik hurbil gaudela. Baina jakin behar dugu garaipen hau ez dela AEBena, NATOrena, bonbardaketena… izango. Garaipen hau gure kideen erresistentzia lokalari esker emango da.

kurdistan_YPJ_emakume_gerrillariak

YPJko emakume gerrillariak

 

 

13 novembre 2014

EPPK-ko presoek kexak aurkeztuko dituzte, sakabanaketa salatzeko

preso

Sakabanaketak giza eskubideak urratzen dituela salatzeko, Espainiako Auzitegi Nazionalean idatziak aurkezten hasi dira jada, Radio Euskadik jakinarazi duenez. 50 preso inguruk joko dute bide horretatik, eta, euren eskubideen urraketa salatzeaz gain, Euskal Herrira ekartzeko eskatuko dute

Radio Euskadik eman du EPPK Euskal Preso Politikoen Kolektiboko kideen erabakiaren berri. Lehen aldia izango da presoek bide horretatik joko dutena. Jose Luis de Castro Espetxe zaintzako epailearen aurrean salatuko dute presoen sakabanaketa.

Lehen fasean, 50 preso inguruk aurkeztuko dute kexa, bakarka. Nork bere eskaria aurkeztuko du, kasu pertsonala azalduz eta zein giza eskubide urratu zaizkion adieraziz. Sakabanaketa salatzearekin batera, Euskal Herriko espetxe batera lekualdatzeko eskatuko dute. Aurrerago litekeena da preso gehiagok erabiltzea bide hori.

EPPK-k orain arte erabili ez duen baliabide bat izango litzateke. Iazko abenduan, EPPK-k jakinarazi zuen "lege baliabideak" erabiliko zituela "etxeratzeko" bidean. Martxoan hasi ziren eskaera horiek aurkezten, baina ezezkoa jaso dute.

Presoen urratsak "babestu" eta "lagundu" behar direla dio EH Bilduk

Agerraldia egin du EH Bilduko Julen Arzuaga parlamentariak, euskal presoen urratsa baloratzeko. Adierazi duenez, oraingo erabakia iazko abenduan EPPK-k egindako adierazpenaren ondorio zuzena da. Alde horretaitk, presoak "emandako hitza betetzen" ari direla nabarmendu du Arzuagak. Gainera, era horretako pausoak politika eremutik "babestu" eta "lagundu" behar direla esan du. Era berean, presoen sakabanaketa salatu du, "indarkeria, sufrimendua eta mina dakarren inposizioa" delako. Bertan behera uzteko deia egin du, "herri honen gehiengoak" hala eskatzen duelako.

13 novembre 2014

Genero rolak gaztetxe eta gune autogestionatuetan

Gaztetxe eta gune autogestionatuak, espazio libreak dira, baina gizartean txertatuta egonda, rol banaketa gainditzea lortzen al da? Pili Alvarez soziologoak ikerketa egin du eta Miren Aranguren Putzuzulo gaztetxeko eta Bilgune Feministako kideak ere bere analisia konpartitu du 11telebistarekin.

(ikusi bideoa)

12 novembre 2014

Lurralde antolaketaren bosgarren mapa

Ekainetik honera bosgarren mapa aurkeztu dute diputatuek. Ematen du azkena da burugainera eroriko zaiguna, Behintzat gurekin erabakiko dutena. Sekulan baino erregio handiagoan kokatzen dute Ipar Euskal Herria. Lotzen dute kultur arrunt desberdina duten lurraldeekin, estatuan integrazioa behartzeko, asimilazioa bultzatzeko. Ez dugu bide horretatik gauza handirik irabaziko.Infographie-regions-cinq-cartes-en-quatre-mois

Publicité
Publicité
Gure Urruña / Notre Urrugne
Publicité
Gure Urruña / Notre Urrugne
  • Gune honek Urruña eta inguruko gertakariei buruzko berriak ematen ditu. Horrez gain egoera politikoaren azterketak eskaintzen ditu. Harremanetarako: gureurruna@gmail.com----------------------- Ce blog donne des informations locales sur la ville de Urrugne
  • Accueil du blog
  • Créer un blog avec CanalBlog
Albums Photos
Licencia de Creative Commons

Publicité